Sayfalar

27 Aralık 2010 Pazartesi

Bir Varmış Bir Yokmuş


  Bir varmışla başlayan hayatın karmaşasında bazen de temaşayla yol alırız hızla.
   Hayat,
  Zıtlıklarıyla bir karmaşadan ibaret değil midir zaten?
 “Düşünenler için bir komedi, hissedenler için bir trajedi” midir gerçekten?
  Tanımaya çalışırken kendimizi,
  Anlamaya çalışırken birbirimizi,
  Ve de henüz farkına varıp tam da başlamışken yaşamaya kayıp gider avuçlarımızdan “bir ömür” dediğimiz.
   Hayatın bize ne sürprizler hazırladığını bilmeden  sürekli değişen bir hiyerarşiyle.
   Zamanla yarışırcasına koşarken bir arayış içerisinde bitmeyen isteklerimiz, hayallerimiz değil midir bizi esir alan?
   Zaman zaman da körleştiren…
   Hayatın sırtımıza yükledikleriyle değil de yüreğimizin fısıldadığı şekliyle yaşayabilen kaç insan var acaba?  
  “Herkesin hayatı, Tanrı’nın parmaklarıyla yazılmış bir masaldır.” der, Andersen.
  Bir varmış bir yokmuşla başlayan…
  Hayatla olan iç içeliğimiz, algıladığımız şekliyle yansır yaşama biçimimize.
  Acılarla yüzleşmenin sarsıntılarını yaşarken bir yandan,
   İçli bir şarkı dinler gibi,
   Anlamlı bir şiir okur gibi,
   Efsane yaşarız hayatı masal içinde diğer yandan.
   Nerede biteceği belli olmayan bu eşsiz yolculukta bize eşlik edecek sayısız insan girer hayatımıza.
   Hiç tanımadığımız…
   Yaradılış gereği birbirine benzemeyen insanoğlu, farklı yaşam öyküleri sunar evrende kahramanın kendisinin olduğu.
   İki ayrı uç dediğimiz doğum ile ölüm arasında.
   Kiminin yarım kalır öyküsü söylenmemiş sözleriyle.
   Kiminin ki  “bir peri masalı “ dır, kanatları bulutlara değer.
   Destanlaştırır öyküsünü kimisi de, iz bırakarak ardında.
   Ve sonra,
   Bir gün,
   Geriye bakarız bir yerden.
   Şaşkınlıkla…
   Belleğimize kaydolan onlarca anı geçmişimiz olur.
   Pişmanlıkla fark ederiz manasızca kaçırdığımız bir çok ayrıntıyı.
    İçsel yolculuğumuzla birlikte seyrederiz hayallerimizin avuçlarımızdan kayıp gittiğini ya da unuttuğumuzu sevdiklerimizin durdukları yerleri…
   “Çok sahiplenmeden,
    Çok ait olmadan yaşayacaksın” der, şair…
   “ Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
    Hem de senin kalacakmış gibi hayat
    İlişik yaşayacaksın
    Ucundan tutarak…”
    Tam da bizim için yazmıştır sanki dizelerini.
     Daha az acı çekmek için.
     Kimbilir…
     Oysa biliriz de…
     Bir değil bir çok nedenimiz vardır yaşamak için.
     Emek verip ilmik ilmik dokurken kendi masalımızı ne de çok uğraş veriyoruz,
     Yaşamak için.
     İnsan olmak için.
     İnsan olmak…
     Ne muhteşem!
     Ve madem ki başlayıp biten bir masaldı hayatımız,
     Öyleyse masallardaki gibi,
     Gökten üç elma düşsün.
     Biri size.
     Biri hayallerinize.
     Biri de,
     Siz kimi isterseniz ona…

    Ferda Balkaya Çetin   

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...