Özlem Yükler Ayrılıklar

“Özlemek, o yakıcı istek,
bilinen her şeyi ve önem sırasını
değiştiriveriyor.”
diyordu Ahmet Altan, “Özlemek” adlı şiirinde.
Ve,
Zaman…
Farkında olmadan bir su gibi akarken çabucak,
Mutlu çocuk yüreğimizle yaşanan o en masum yıllarımızı özleriz en çok da,
önem sırası hiç değişmeyen.
Özleriz hep…
Doğup büyüdüğümüz yerleri.
Okul yıllarımızı.
Gençliğimizi.
Yaşadığımız bir dönemi özleriz anılarıyla.
Bir şehri kimi zaman…
İçinde yakınlarımızın, dostlarımızın olduğu.
Özleriz hasret çeken yanımızla.
Dokunmayı sonra…
Toprağa, bir canlıya…
Yıldızlara bakmayı, gecenin koynunda.
Yağmurda ıslanmayı, sırılsıklam.
Uyurken bir bebeğin masum gülüşünde kaybolmayı…
Sıcacık bir çayı yudumlamayı gün batımında.
Ve sevdiklerimize sarılmayı…
Eğlenmeyi özleriz,
Şarkılar söylemeyi, dans etmeyi sabaha dek…
Yaşamın içinde kaybolurcasına…
Sessizliği özleriz bazen de.
Yalnızlığı.
Ağlamayı hatta…
Bir dostun omzuna koyup başımızı.
Kavuşmayı özleriz yokluğunda.
Özlemek…
Her bir hücremize oksijen gibi yaşam kaynağı olan vazgeçilmezliği,
ruhumuzu dayanıklaştırır yürek gücüyle.
Yaşadığımız kentin sokaklarında tanıdık olmaktan uzaklaştırıp,
Düşlerini kurdurur,
Bir yamaca sırtını dayamış, sessizliğin hüküm sürdüğü bir köyde
özgürce yaşamanın.
Sabır koydurur adını, ayrılıkların…
İç sızlatan yalnızlığında.
Ve ayrılıklar…
Yaşamımız boyunca, her birinin ayrı ayrı dokunaklı öyküsü bulunan
ayrılıklar yaşarız.
Zordur.
Üzer insanı.
Çünkü,
Ayrılık demek,
Yalnızlık…
Ayrılık demek,
Bir daha görüşememek…
Kavuşamayacağını bilsen de her gün daha çok özlemek demek.
Hangisi daha az acı verir ki?
Her biri yakar kavurur içimizi.
Her özleyiş derin izler bırakır, alıp götürür bir şeyleri yüreğimizden.
Sabırlıdır da insanoğlu.
Katlanır her türlü zorluğa. Yüreklidir yeri geldiğinde.
Sevgisiyle ışıyan gönlü sevdikçe daha genç, daha umutlu.
Çünkü,
Özlemek,
Yaşamak demek biraz da…
Umutla beklemek demek.
“Hiç özlemedim seni” der ya şair,
Özlemenin ötesinde tüm duygularını dizelere dökecektir,
ayrılıklarını sabrıyla yaşarken…
“Özlemek dostluktandır
dostluğundan öte bulmalıyım seni.

Özlemek
yanında olmak isteğidir
gülüşünü görmek biraz da
Hiç özlemedim seni.” 

Ferda Balkaya Çetin