Sayfalar

26 Aralık 2010 Pazar

Bu Dünyadan Bir "PAMUK TEYZE" Geçti

 

Bembeyaz saçları,
Bembeyaz ve nurlu bir yüzü vardı.
İncitmeye korkan yumuşacık sesi ve sakin mizacı, gülümseyen bakışlarındaki
sevecenliği ile örtüşüyordu adeta.
Adını PAMUK TEYZE koymuştum.
Ara sıra ziyaretine gider,
Gidemediğim zamanlarda telefonla arar hatırını sorardım.
Bilirdim ki,
Beklerdi.
Mutlu olurdu, sevinirdi arandığında.
Geçen Cuma kaybettim PAMUK TEYZE' mi...
Kaybettik PAMUK TEYZE' mizi...
Artan hastalığı ile birlikte son yolculuğuna hazırlanırken, yanındaydım.
Soğuktu elleri.
Soğudu bedeni...
Zamanın durduğu,
Bütün acıların birbirine karıştığı "bir an" dı.
Gözyaşlarımızın,
Gözlerimizden tekrar tekrar içine aktığını hissettiğimiz "bir an" dı.
Ölüm!
Tek başına bile anlatır kendi gerçeğini. Soğukluğunu.
Acıların, pişmanlıkların, ayrılıkların adı.
Yaşanmamışlar kadar yaşanmışların da, anıların da hüzünlü muhasebesi
gizlidir o duygu akışında.
Bir daha görememe gerçeğidir sevdiklerimizi.
Onlara olan bağlılığımızdır acı veren.
Yas sürecinde,
Hayatın devam ettiğini, acıyı içimize sindirebilmeyi, sevdiklerimiz olmadan
yaşama yeniden uyum sağlamayı öğreniriz.
Ardından,
Kaybettiğimiz yakınımızın hayatına göstereceğimiz saygıyı.
Kendimizden acılar bırakarak ayrılırız, yeni kararlarla.
Devam ediyordu dışarıda hayat.
***
Yanıbaşımızdan geçip giden şeylerin farkında değilsek eğer,
Yaşayamadıklarımızın, kendi hayatımız olduğunun da farkında olamayız.
Hayatımızın sonuna gelmeden dönüp bakalım yaptıklarımıza.
O an geldiğinde ise hiç yaşamamış olmak en korkuncu diye düşünürken
Leo Buscaglia'nın ölüme dair satırlarını dikkate almak gerekli belki de...

"Ölüm bize (duymak istersek eğer) yaşama zamanının şu an olduğunu öğretir.
Telefon açıp sevdiğiniz kişiyi arama zamanı şimdidir. Ölüm bize mutluluğu
dakikalarda yaşamayı öğretir. sonsuza dek zamanımızın olmadığını, hiçbir şeyin
kalıcı olmadığını öğretir. Sıkı sıkıya tutacağımız hiçbir şey olmadığını
ve vazgeçmeyi öğretir.
Ölüm "ŞİMDİ YAŞA!" dır."

***
Güle güle PAMUK TEYZEM,
Güle güle...
Nur içinde yatasın, nur yüzünle...


Ferda Balkaya Çetin
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...