Geçiyor zaman…
Geride bırakırken bir 365 günü daha,
Durduğum yer,
Kendime, gerçekleştirdiklerime ve gerçekleştireceklerime
baktığım yerdir.
Yeni bir yıl,
Yeni umutlar, sevinçler, mutluluklar, başarılar, dostluklar,
yeni başlangıçlar demek biraz da…
Bir şiir, bir şarkı, bir masal gibi içine çeker yaşam beni
hesapsızca…
İyimserliğim,
Ve
Yaşama sevincimle,
Koca bir yılın yaşanan olumsuzluklarını, sorumluluklarını da
taşıyarak yüreğimde filozofça bakabilmek evrene sonra…
Yaşamı ciddiye almanın ötesinde,
İyi bir mizah yazısı okur gibi,
Zamanın büyüleyici, renkli, üretken, coşkulu yolculuğunda
sınırlarını bilmediğim bir geleceğe doğru yürürken ortak
olabilmek olabildiğimce, güzelliklere… Kararlılıkla…
Biliyorum ki,
Ne kadar yakından bakarsam,
Ne kadar çok girersem yaşamın tam ortasına, o denli
uzak tutabileceğim kendimden:
Geç kalınmışlıkları,
Yapılamayanları,
Pişmanlıkları,
Ertelenenleri…
İnsanlık uğruna harcanan kısımlarıyla da yaşanan bir ömür,
yüzüme tutuyor aynasını; eleştiriyor, dinliyor, hırpalıyor,
kutluyor.
Geçiyor zaman…
Bir yandan saklarken, yok ettikleriyle diğer yandan…
Hırçın bir ırmak,
Durgun bir deniz, zaman zaman…
Ama geçmeden ömrüm yaşanmadan, maviye boyamalıyım
her gün yeniden gökyüzünü,
Günün ilk ışığından…
ferda balkaya çetin
