Öyle insanlar vardır ki, yüzüne baktığınız zaman ruhunun güzelliklerini de görürsünüz adeta.
Güven verir.
Huzur verir.
Hissedersiniz.
İşte,
Bugün,
Yani tam da 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nde,
Yüzündeki tebessümüyle kendisini ele veren böyle bir insandan söz etmek istiyorum size.
Kitaplar arasında geçen bir ömürden…
Zeliha Atay.
Ankara Üniversitesi Dil Tarih Fakültesi Kütüphanecilik Bölümü mezunu.
Şimdiki adı Belge ve Bilgi Bölümü.
Çocukluktan beri içinde olan okuma sevgisini, atandığı Kırıkkale İl Halk Kütüphanesi’nde yirmi yıldır aynı tutkuyla sürdürdüğünü anlatırken heyecanını görebiliyorsunuz bakışlarında.
2007 de açılan bir sınavda başarı göstererek kütüphaneye müdür olduğunu ise soruma istinaden biraz da mahcubiyet içerisinde belirtiyor, mütevazi tavrıyla.
Birlikte çalıştığı diğer arkadaşlarının özverili çalışmalarını överken kütüphaneciliğin de bir ekip işi olduğunu anlıyorum.
Yoksa,
O bilindik sessizliği sonsuz bir enerjiye hangi simya çevirebilir?
“Okuyucu ne kadar çok gelirse bizim için ödüldür. Bize teşekkür ediyorlar. Biz de onlara geldikleri için… Çünkü onlar olmadığı sürece bir anlamı yok buranın. Biz okuyucularımızla varız.” diyordu Zeliha Atay, heyecan içerisinde yeni düzenleme yapılan yerleri bana gezdirirken.
“Amacımız kadın okuyucularımızın sayısını çoğaltmak. Bu yüzden kadınlara yönelik çalışmalara ağırlık veriyoruz.”
Yine feminist düşünüp destekliyorum büyük bir sevinçle.
Çünkü,
Kadın okuyucuların çoğalması demek,
Ayaklarının üzerine sağlam basan, kendine güvenen, üreten kadın çoğunluğu demek.
Ve daha aydın daha güçlü nesiller demek.
Gelişen ve değişen bir Türkiye’ye katkısı olan başarılı kadınlarımızdan salt biri Zeliha Atay.
Simge olarak düşündüğümüzde,
Türkiye’nin aydınlık yüzünde saygınlığı, karanlık yüzünde ise ezilmişliği temsil ediyor.
Bu ikilemde,
Hemen her alanda başarıya giden yolu cesaretle, azimle, sabırla zarafetinden ödün vermeden kat ediyor, bu yolculuğunda ona eşlik eden üretkenliği ile sesini duyuruyor.
Şimdi ve yıllar sonrasına…
Ferda Balkaya Çetin
