14 Ekim 1925 yılında İzmir Kız Öğretmen Okulu’na bir ziyaretinde öğrencilerin,
“Hayatta musiki lazım mıdır?” sorusuna Atatürk’ün verdiği yanıt oldukça net, derinlikli ve etkileyicidir:
“Hayatta musiki lazım değildir. Çünkü hayatın kendisi musikidir.”
Musiki…
Gönül sesimiz…
Bilinçaltımızda gizli düşlerimizi, kederlerimizi, sevinçlerimizi, ayrılıklarımızı terennüm eder, en naif biçimiyle.
Ve bir yol bulup akar,
Yalın,
İçten geldiğince.
Hele de söz konusu sevdaysa…
Dokunur bam teline yüreğimizin…
25 Mart 2010 Perşembe günü Kırıkkale Kültür Merkezi,
Kültür ve Turizm Bakanlığı Güzel Sanatlar Ankara Devlet Klasik Türk Müziği Korosu Sanatçılarını ağırladı.
Şef Dr. Cumhur Koca yönetimindeki Hicaz Fasıl Konseri’nde, birbirinden güzel eserlere eşlik ederek hissettik yaşamın musikisini…
Müzikte, özellikle Türk müziği ile ilgili olduğunda peşrev, nakış, şarkı, söz semaisi gibi eserlerin belli bir sıraya göre çalınıp söylenmesi anlamına geliyor fasıl.
Solo ve koro olarak seslendirilen Klasik Türk Müziğimizin en güzel şarkıları aydınlattı ruhumuzu.
Türk musikisinin sayısız ahenk ve çeşitliliğinde, asırlardan beri süzülüp gelmiş sevdalar, coşkular, hüzünler geldi dile…
Mehveş Hanım’dan, Yıldırım Gürses’ten, Zeki Müren’den…
Ayrılırken Kültür Merkezi’nden her şarkıdan bir mısra kaldı dilimizde…
Keklik dağlarda şağılar,
Gel ey denizin nazlı kızı,
Kaçsam bırakıp, senden uzak yollara gitsem
Gençliğe veda,
Mevsimler yas tutsun, güller ağlasın,
Hayat bazen tatlıdır,
Şu limandan taş gelir,
Çiçekler takmış başına,
Baharın zamanı geldi a canım…
Ferda Balkaya Çetin
